Ak kuyruklu geyik - açıklama, yaşam alanı, yaşam tarzı

Ak kuyruklu geyik, Kuzey Amerika bölgesinde oldukça yaygındır. 20. yüzyılın ortalarında, bu alt türler, yaygın olarak kullanıldığı İskandinav yarımadasının topraklarına tanıtıldı. Bu temsilciler arasında geyik en büyüklerden biri olarak kabul edilir. Bu tür daha ayrıntılı bir çalışma için çok ilginç.

Beyaz kuyruklu geyik

tanım

Kışın, beyaz kuyruklu geyik ceket genellikle açık gri bir renk tonuna sahiptir. Ancak yaz başlangıcında, arkaya doğru kararan kırmızımsı kahverengi çiçeklerle gölgelenmeye başlar. Bu tür, kuyruğun alt kısmının açık gölgesi için adını aldı. Tehlike durumunda, hayvan hemen kaçar ve kuyruğunu kaldırır. Koşan bir geyik gören akrabaları da her yöne koşar.

Sadece erkeklere ait boynuzlar çiftleşme mevsiminden sonra değişmeye başlar. Şekilleri, genellikle 7 adetten fazla olmayan birkaç işlemle güzel bir hilal anlamına gelir. Dahası, bireylerin büyüklüğü, alt türlere bağlı olarak tamamen farklıdır. Kanada'da yaşayan erkekler omuzlarında 1 metreye ulaşabilir ve 150 kg ağırlığa kadar çıkabilir.

Dişiler genellikle boyut ve ağırlık olarak daha küçüktür. Bu, anakara güney kesiminin sakinlerinin karakteristiğidir. Soluklarda ve 35 kg ağırlığında sadece 60 cm'lik bireyler görüldü - bu onları ada bireyleri olarak sınıflandırır ve cüceleşme özelliği olarak kabul edilir. Hayvanların yaşam beklentisi, kural olarak, 10-12 yıl arasında değişir.

konut

Bu tür sadece anakaranın orta kısmında değil, aynı zamanda Kanada'nın güney kesiminde ve kuzey Peru'da yaşar. Hayvanlar, farklı yaşam koşullarına uyum sağlayabilen en yaygın olanlardan biri olarak kabul edilir. Bireysel sürüler çöl bölgelerinde, bataklık bölgelerinde ve Connecticut ormanlarında bile bulunur. Brezilya'da geyik, savanın kıyı bölgelerinde, And Dağları'nın yamaçlarında ve tugai'nin galeri ormanlarında bulunabilir. Yağmur ormanlarında geyik pratik olarak gerçekleşmez. Güney yerine Kuzey Amerika topraklarını tercih ettikleri fark edilir.

Türün farklı yaşam koşullarına yüksek derecede uyarlanabilirliği vardır. 20. yüzyılın ortalarında, kuyruk solucanları kısmen Finlandiya'ya taşındı. Daha sonra, bireyler doğal olarak İskandinav bölgesi boyunca yaşamaya başladı. Ayrıca, bu tür Rusya topraklarına taşındı ve Yeni Zelanda'ya avcılık amacıyla ithal edildi.

yaşam biçimi

Bu geyik türlerinin kural olarak tek başına yaşadığı fark edilir. Ancak bazen, çiftleşme mevsimi dışında, bireyler küçük gruplar oluşturabilir. Hayvanlar, bu tür grupların korunmasının stabilitesine meyilli değildir, bu nedenle, bir süre sonra, grup hücreleri çürüyebilir ve bireyler tekrar yalnız bir yaşam tarzına öncülük etmeye başlar.

Çiftleşme mevsimi boyunca erkekler birkaç kadın seçebilir ve yaklaşık altı ay sonra ışıkta küçük geyik ortaya çıkabilir. Kural olarak, bir kadında 2'den fazla bebek doğmaz. Çocukların kürkleri, diğer birçok geyik alt türü gibi, doğal kılıklara mükemmel bir şekilde yardımcı olan beyaz lekelerle kaplıdır.

İlk 2,5 ay boyunca anne bebekleri sütle besler. Zaten yaklaşık altı aylıkken kış döneminde, genç büyüme 20-35 kg ağırlığındadır. Ren geyiği ergenleri annelerini yaşamın ilk yılında, genç dişiler ise bir yıl sonra terk ederler. Geyik olgunlaşması bir buçuk yaşında gerçekleşir.

Doğal seleksiyon

Odocoileus virginianus
Beyaz kuyruklar, geyik, ağaç kabuğu, çilek, yaprak ve otların diğer temsilcileri gibi, besleyin.Mideleri, yapısı nedeniyle, zehirli mantar türlerini bile sindirebilir. Mevsime bağlı olarak, diyetleri de değişikliklere uğrar ve bazen bu hayvanlar sadece bitkisel gıdaları değil, aynı zamanda civciv ve fareleri de avlayabilirler.

Türün tehlikesi ayılar, kurtlar, jaguarlar ve insanlar tarafından temsil edilir. Koşma sırasında geyik 75 km \ s hıza ulaşabilir ve özel bir tehlike durumunda 10 metre uzunluğunda ve 2,5 metre yüksekliğinde sıçramanın mesafesini kaplayabilirler.

Beyaz kuyruk kuyrukları genellikle sessizdir, sadece çok genç yaşlarda anneleriyle iletişim halinde hafifçe ağarırlar, onlara yumuşak, kısık bir sesle cevap verir. Tehlikede, geyik keskin bir horlamaya benzer bir ses çıkarır veya karanlıkta aralıklı bir düdük olabilir. Bireyler iyi bir koku ve hassas işitme duyusuyla ayırt edilirler, ancak uzaktan neredeyse hiçbir şey görmezler.

Bu türün avlanmasına Amerika'da hala izin verilmektedir, ancak yılda birkaç gün boyunca 1 geyikten fazla olmamalıdır.

Genç geyikler genellikle yırtıcı hayvanlardan ölür, çünkü yetişkin bireyler hayatta kalmak için daha fazla adaptasyona sahiptir ve sadece kaçmakla kalmaz, aynı zamanda uygun direnç sağlar. Artan tarımsal aktivite koşullarında, tür sayısında da bir azalma vardır. Bunun nedeni, belirli ürünlerin yetiştirilmesi için yeni bölgeler geliştirirken, geyiklerin doğal yaşam alanlarının değişmekte olmasıdır.

Akla tehdit

Bilim adamları, insanların Avrupa kıtasından Amerika topraklarına yeniden yerleştiği zamana kadar geyik türlerinin yaklaşık 40 milyon temsilcisinin bulunduğunu belirtti. Daha önce Amerika'nın yerli halkının bu bireyleri avlamasına rağmen, bu nüfuslarının azalmasını etkilemedi. Öte yandan Avrupalılar, sadece av amacıyla değil, aynı zamanda güzel bir cilt uğruna ve bazen de sadece eğlence için geyik avlamaya başladılar. Bu, 20. yüzyılın başlarında nüfuslarının 500 binden fazla hedefi saymaya başlamasına neden oldu.

O zamandan beri, bu türün avlanması konusunda bir kısıtlama getirildi, ancak buna rağmen, Amerika'nın bazı bölgelerinde farklı sayıda geyik yaşıyor. Bazı bölgelerde nüfus normale dönerken, diğerlerinde yok olma eşiğinde. Amerikan kıtasının topraklarında şu anda bu türün yaklaşık 14 milyon temsilcisi var. Bu bölgelerde daha önce bulunan bazı alt türler şu anda tamamen tükenmiş olarak kabul edilmektedir.

Video: Ak kuyruklu Geyik (Odocoileus virginianus)

Okumanızı öneririz


Yorum bırak

Gönderen

avatar
wpDiscuz

Henüz yorum yok! Düzeltmek için çalışıyoruz!

Henüz yorum yok! Düzeltmek için çalışıyoruz!

haşarat

güzellik

tamirat