Söğüt dalları - halüsinojenik özelliklere sahip olan bolbitian ailesinin bir mantarı. Ortaya çıkan psilosibin sendromu temel olarak SNS aktivitesinde önemli bir artış ile karakterizedir. Psilosibin gibi bir maddenin varlığı öncelikle mantar bacağının tabanındaki mavimsi rengi ile gösterilir. Bu türün Latince terimi Pluteus salicinus'tur.
Açıklamayı görüntüle
Söğüt, maksimum çapı 80 mm'ye ulaşan bir şapkaya sahiptir. Mantar gelişiminin başlangıcında, şapka karakteristik bir çan şekilli şekle sahiptir, büyüme ile düzelir, daha düz dışbükey olur. Yetişkin örneklerde, kapak tam olarak ortaya çıkar, iç kısmı küçük bir girinti ile, ortasında küçük ölçeklerle yoğun bir şekilde noktalı düşük bir tüberkül olan. Mantarın bu bölümünün ana rengi gridir. Yüzey parlak, tamamen karakteristik radyal çizgilerle kaplıdır.
Plutea bacağı silindirik, oldukça uzun, çapı 100 mm'ye ulaşıyor - 10 mm'den fazla değil. İç kısım gevşek, tabanda kalınlaşıyor. Bacakların yüzeyi beyaz, parlak, bacakların tabanı karakteristik bir mavi renk tonuna sahiptir.
Büyüme yerleri
Çoğu zaman, söğüt, karışık ve yaprak döken tipte nemli ormanlarda yetişen bulunabilir. Bu mantar türlerinin büyümesi için en gözde yer taşkın yatağı bölgeleridir. Plutea hem tek başına hem de küçük gruplar halinde büyür. Genellikle ağaçların atlarının yakınında çürüyen tahtaya, felling'e yerleşirler. Bu tür özellikle kuzey yarımkürenin ormanlarında yaygındır. Meyve mevsimi ilkbaharın ortasından ilk donlara kadardır.
Yenilebilirlik ve özellikler
Aslında, söğüt gibi bir mantar yenilebilir olarak kabul edilir, yani yenilebilir, bunun için tek önemli koşul zorunlu ön kaynatmadır. Bu, uzun süreli ısıl işlemle, psilosibin gibi aktif bir maddenin yok edilmesinden ve bu tür mantarların kullanımının bir kişiye zarar vermemesinden kaynaklanmaktadır.
Ham plutea'nın kural olarak kullanımı, halüsinasyonların ortaya çıkmasıyla kendini gösteren yeterince güçlü bir psilosibin sendromuna neden olur. Bir kişi sesleri duymaya başlayabilir, çok parlak ve gerçekçi vizyonlar görebilir, panik ataklar meydana gelebilir. Bu etki oldukça hızlı bir şekilde ortaya çıkar - bu mantarları çiğ yedikten birkaç on dakika sonra, bu durumun süresi birkaç saattir.
İlgili türler
Geyik geyik, aynı zamanda geyik mantarı olarak da adlandırılan sessiz avcılığın çoğu hayranı tarafından bilinen bir mantar türüdür. Plutee ailesinin bu temsilcisinin şapkaları oldukça büyüktür, bazı örneklerde meyve veren gövdenin çapı katı boyutlara ulaşabilir - 200 mm'ye kadar. Kapak yüzeyinin rengi farklı tonlarda kahverengimsi (varyasyonlar - açıktan koyuya). Bu tür mantar gezegene yayılmıştır, çoğu zaman büyümelerinin yeri farklı türlerden (hem yaprak döken hem de iğne yapraklı) ağaçların odunudur. Bu mantar, mutfak yemeklerini pişirmek için kullanılabilen yenilebilir türlere aittir.
Beyaz kırbaç, hızlı boyutta bir mantardır (kapak çapı - en fazla 50 mm). Türün adından da anlaşılacağı gibi şapka beyazdır, olgun mantarlarda grimsi bir renk alır. Kapağın yüzeyi kahverengimsi villus ile yoğun bir şekilde noktalı. Çoğu zaman, bu tür kayın bahçelerinde ağaçların odunlarında yetişen bulunabilir. Bu tür yenilebilir olmasına rağmen yine de çok az bilinir. Büyümenin ana yeri Kuzey Afrika, Avrupa bölgesinin Batı kısmı ve Sibirya'dır.
Umber kırbaç orta boy bir mantardır, kapağın çapı 100 mm'yi geçmez, mantarın bu kısmının rengi umbra veya koyu kahverengidir. Kapağın yüzeyi yumuşacık, tamamen küçük radyal oluklar ile benekli. Bu türün dağıtım yeri Avrasya kıtası ve Kuzey Afrika'dır. Dikkat edilen türler, koşullu yenilebilir mantarlar grubuna dahildir. Isıl işlemden sonra kaybolan hafif bir acı ile hamur (mantarların kaynaması anlamına gelir).
Gönderen